نقد فیلم مطرب فراستی , نظرات مردم در مورد فیلم مطرب , نظرات مردم درباره فیلم مطرب , نقد فیلم چشم و گوش بسته , نقد و بررسی فیلم مطرب , نقد فیلم هزارتو , نظر فیلم مطرب , موضوع فیلم مطرب
وقتی فیلمسازی با آثار پیشین خود توقع مخاطب را از خود و کارهایش بالا می برد، بدیهی است که ساخته شدن فیلمی پائین تر از سطح فیلم های قبلی او تماشاگر را از وی و سینمایش ناامید بسازد.
این اتفاقی است که در رابطه با «مطرب» آخرین ساخته ی مصطفی کیایی رخ می دهد. گرچه فیلم قبلی کیایی نیز در سطح و اندازه ی آثار قبلی او نبود اما استاندارد مورد انتظار سینمای این کارگردان در آن دیده می شد و کار به لحاظ کشش مندی، جذابیت های نمایشی ، میزانسن و قابلیت های اجرایی قابل قبول به شمار می رفت اما کیایی در «مطرب» رویکرد دیگری را اتخاذ می کند و سراغ سوژه ای می رود که تفاوتش با فیلم های دیگر او از زمین تا آسمان است.
سینمای مصطفی کیایی سینمایی ست که در کنار توجه به استانداردهای روایی و فنی، به جذب مخاطب و گیشه نیز اهمیت می دهد اما آن چه «مطرب» را به اثری ناامیدکننده در سینمای کیایی بدل می کند آن است که فیلم فارغ از استانداردهای همیشگی سینمای این کارگردان، به شکل واضحی تنها به جذب مخاطب و فروش فکر می کند و ذره ای به هیچ یک از دیگر عناصر درام نمی پردازد... (ادامه مطلب دنبال شود)
